Geheugenprofessor Douwe Draaisma heeft een nieuw boek uit: ‘Als mijn geheugen me niet bedriegt’ (Groningen, 2016). Het gaat erover – heb ik in de krant gelezen – hoe mensen hun herinneringen vervormen in het licht van nieuwe gebeurtenissen. Lees verder 2002 – Kippenvel. Tranen. Gelach.
Categoriearchief: Mijn feuilleton
2001 – Het Janus-jaar
Twee persoonlijke gebeurtenissen strijden dit jaar om de voorrang: de zoektocht naar een huis ‘heel ergens anders’ in Nederland; en het tragische overlijden van mijn broer Cor. De ene keer kijkt 2001 me aan als hét verhuisjaar; de andere keer als hét doodsjaar. 2001 vertoont een Janus-kop: aan de voorkant Jantje-lacht, aan de achterkant Jantje-huilt. Maar het kan ook andersom zijn. Lees verder 2001 – Het Janus-jaar
Intermezzo 8 – De kunst van het wandelen
De overgang van 2000 naar 2001 betekent nogal wat voor deze jonge vutter: het is tegelijkertijd het einde van de ‘Verre jaren’ en het begin van ‘Een onbekend tijdperk’ (om met een knipoog naar de Russische chroniqueur en Nobelprijs-genomineerde Konstantin Paustovsky te spreken). Hét moment dus om pas op de plaats te maken en ‘s een paar dingen aangaande mijzelf uit te vinden. Lees verder Intermezzo 8 – De kunst van het wandelen
2000 – ‘Hij is gezien… hij is niet onopgemerkt gebleven’
“De belofte was gauw gedaan, lieve dochter Mi, haar inlossen schier onmogelijk. Geen wonder dus dat ik er bijna 16 jaar over gedaan heb. Maar hier is het dan toch: een kort verslag van mijn afscheid als werknemer in de educatieve uitgeverij, kostwinner, collega – op woensdag 6 december 2000, precies een maand voor mijn 61e verjaardag, de datum waarop ik ‘vanaf heden met VUT’ achter mijn naam mocht schrijven. Lees verder 2000 – ‘Hij is gezien… hij is niet onopgemerkt gebleven’
1999 – Den Bosch heeft weer wat: allure
Om op een ‘natuurlijke manier’ in het jaar 1999 terecht te komen, probeer ik eens mijn versie van de oeroude ‘Natureingang’ uit: ik beschrijf gewoon wat ik in het NU meemaak, overdenk dat aan de hand van wat er ‘buiten’ gebeurt, en tracht zo bij het TOEN uit te komen. ’s Kijken waar dat schip strandt. Lees verder 1999 – Den Bosch heeft weer wat: allure
1998 – Op zoek naar de nieuwe tijd
Het duurt dan nog wel 2 jaar, maar aan alles is te merken dat de millenniumwende aanstaande is en dat die van alles en nog wat op z’n kop gaat zetten, overhoop zal halen en onherkenbaar belooft (dan wel dreigt) te veranderen. Lees verder 1998 – Op zoek naar de nieuwe tijd
1997 – Marieke, di lieke, da zing ik veur jou
Na het inspirerende maar vermoeiende tuinwerk open ik m’n laptop, ‘Een leven in jaartallen’, het is 1997, een onbeschreven blad staat voor, de accu heeft honger. Lees verder 1997 – Marieke, di lieke, da zing ik veur jou
1996 – Ein bisschen Leichtsinn kann nicht schaden
Natuurlijk, m’n hele leven al lees ik – net als bijna iedereen – boeken, kijk ik kunst, luister ik muziek, zie ik films, consumeer ik televisieprogramma’s. En vul ik m’n kasten en muren met wat ik zelf wil hebben of houden of kan betalen. Lees verder 1996 – Ein bisschen Leichtsinn kann nicht schaden
1995 – De stem van het water
Zeker bij beschouwing achteraf kleeft aan een jaar soms onverbiddelijk het 1672-etiket: Rampjaar! Nationaal en internationaal is 1995 zo’n jaar. – Ik releveer een paar calamiteiten om mijn stelling te staven. Lees verder 1995 – De stem van het water
1994 – ‘Even papa uitzetten!’
Moet het alweer over de dood gaan? Helaas moet het weer over de dood gaan. Onder andere dan, want er gebeurt in 1994 nog wel meer opmerkelijks hoor: neem bijvoorbeeld de operatie aan mijn rechter grote teen, of kijk naar Mandela die tot eerste zwarte president van Zuid-Afrika gekozen wordt, of Mendini die het snoeperigmooie Groninger Museum opent terwijl in Oslo ‘De Schreeuw’ van Munch gestolen wordt. Lees verder 1994 – ‘Even papa uitzetten!’