Van oudsher stonden mijn zondagen tot ín de jaren zestig in het teken van de geloofsuitoefening: hoogmis en lof zingen in het koor van de Sint Jan. En daartussenin een landerige middag met pakken huiswerk voor de onaantrekkelijkste dag van de week, de maandag, die koppige startdag. Lees verder 1993 – De zondag van drieënnegentig
Categoriearchief: Mijn feuilleton
1992 – Geluk verbergt zich in onze herinneringen
Om een doodenkele keer onbelemmerd complimenteus te kunnen zijn over een ander, over iemand die natuurlijk ook wel mindere punten heeft maar dat je die dan gerust ongenoemd kunt laten – dat is ook wel ‘s fijn. De dood biedt zo’n gelegenheid want ‘van de doden niets dan goeds’ immers, maar dan zonder de negatieve connotatie die toch ook aan die uitdrukking kleeft. Lees verder 1992 – Geluk verbergt zich in onze herinneringen
1991 – Straatvechters in een Van Gils-pak
Lees dit niet, het is toch niet te begrijpen. Het gaat over mijn zoektocht door de doolhof van de educatieve uitgeverij anno 1991. In dit jaar zet het concentratievirus die hele sector namelijk volkomen op z’n kop, omdat ‘alleen de grootste bedrijven kunnen overleven’ – aldus de mantra van de mannen met het geld. Lees verder 1991 – Straatvechters in een Van Gils-pak
Intermezzo 7 – Eerstehulp bij Erfgenamen 1990/2016
Het is de zoveelste keer in m’n leven dat de noodzaak zich aandient om het huis te ontdoen van een teveel, van diverse tevelen zelfs. Je kunt ook zeggen dat er behoefte is aan ruimte om de aanschaffingen van de laatste jaren fatsoenlijk en toegankelijk op te bergen. Laat ik me voor deze blog beperken tot het teveel aan boeken en papieren, want daar is de ruimtenood het hoogst. Lees verder Intermezzo 7 – Eerstehulp bij Erfgenamen 1990/2016
1990 – Met uitzicht op Het Bossche Broek
Er gebeurt dit jaar zoveel en zoveel heftigs in de grotemensenwereld, dat er nauwelijks ruimte over lijkt voor onze eigen Balthasar-besognes. Zo’n gevoel van wanverhouding is natuurlijk typisch iets voor ‘achteraf’, want op het moment zelf blijk je toch vooral pragmatisch met gewijzigde omstandigheden om te gaan (‘Wát, is president Bush vannacht dus toch de Golfoorlog tegen Saddam Hoessein in Koeweit begonnen, tja, maar ik moet nu echt naar m’n werk hoor.’) Lees verder 1990 – Met uitzicht op Het Bossche Broek
1989 – Negenenveertig is nog net geen vijftig
Het is weer zo’n drempeljaar, 1989, u weet dat ik daar vaker mank aan ga. Maar niks aan te doen: ik ben 49 en stoom op naar de 50, daar kun je last van hebben. Dit jaar zijn we 25 jaar getrouwd, mijn alderliefste en ik, en hevig benieuwd naar de volgende 25, naar ‘wat rustig schuilt / maar straalt wanneer ik schouwen wil’ (w.g. Jan Hanlo). Lees verder 1989 – Negenenveertig is nog net geen vijftig
1988 – EK’88: Oranje verslaat Roze
Sinds het westerse economische systeem de profs in de jaren zeventig overdreven dik ging betalen voor hun veldwerk ben ik alle belangstelling voor het voetbal en zijn beoefenaars kwijt geraakt. Lees verder 1988 – EK’88: Oranje verslaat Roze
1987 – De tijd als glazen vaas
In mijn herinneringszoektocht naar aantrekkelijke gebeurtenissen (onaangename dienen zich doorgaans spontaan genoeg aan, iets té spontaan als je het mij vraagt) uit het jaar 1987, stuitte ik op een feestje – een typisch jaren-tachtigfeestje, ach ja, we waren dik in de veertig en betraden aarzelend maar onomkeerbaar het tijdperk van de jubilea. Onze vrienden F. en L. gingen 40 jaar getrouwd zijn, en dat wilden ze vieren. Met ons erbij. Lees verder 1987 – De tijd als glazen vaas
1986 – Op zoek naar evenwicht
‘Voorlopig nog dertig jaren te gaan,’ schreef ik twee weken geleden in mijn afscheid van het blog-jaar 2015 (Intermezzo 6 – Reflecteren maar) – inmiddels overigens eenendertig jaren want sinds 6 januari ben ik weer een streepje ouder. Lees verder 1986 – Op zoek naar evenwicht
Intermezzo 6 – Reflecteren maar
Het einde van het Balthasarsblogjaar 2015 loopt onvermijdelijk uit op een korte terugblik en een kleine herpositionering. Ik heb nu 45 jaartallen van mijn leven beschreven (1940 t/m 1985), exclusief 6 intermezzi en terzijdes. In printpagina’s uitgedrukt zijn dat 194 volgeplempte A4’tjes – en dan heb ik de ruimte voor de geplaatste YouTube-filmpjes natuurlijk niet meegerekend omdat die in het printproces nou eenmaal niet existeren. Lees verder Intermezzo 6 – Reflecteren maar