Terwijl de nieuwe Amerikaanse president Trump in zijn gekte de wereld langzaam maar zeker richting de afgrond twittert, en Grote Leider Xi Jinping zijn China naar de top van de van CO2 zwangere wereldeconomie stuwt, ja, terwijl Nederland zijn langste kabinetsformatie ooit doorstaat en de Partij van de Arbeid de omvang van een dwergpartij bereikt, leven wij Balthasartjes in 2017 voornamelijk in de binnenwereld van kanker en ziekenhuizen. Verder lezen
Als je in 2017 over de historie van 2016 schrijft, beginnen dat verleden en het heden wel heel erg dicht tegen elkaar aan te schuren. Dan is er misschien minder reden om uit te weiden over wat algemeen bekend verondersteld mag worden (het wereldleed dat Trump heet, zeg maar), en meer ruimte om het persoonlijke vrij baan te geven. En daar is in 2016 waratje wel aanleiding voor omdat mijn alderliefste in mei ongewild en ongewenst bezoek krijgt van de sluipmoordenaar die borstkanker heet. Hoe gaan we dat varkentje wassen? Verder lezen
Je pakt je to do list, krabt ‘s met je balpen achter je linkeroor, je weet best dat je natuurlijk ik moet zijn maar je volhardt samenzweerderig in die gemeene tweede persoon, neemt ’n laatste slok van je halfkoude koffie, en oja, belastingen doen, clubwandeling voorbereiden, grotelijks gras bijzaaien nu onderdehand eens man!, blogje schrijven, schuurdak repareren, en wat dacht je van …? Verder lezen
Met de wetenschap van nu – en dat is op het moment van schrijven 11 en 13 november 2016 – is het lastig om ongedwongen te verhalen over het ontregelende ongemak van juni 2006. Verder lezen
Er is geen biografiejaar geweest waarbij ik zo lang geaarzeld heb over het blogonderwerp als bij 2003. Waarom? Is 2003 dan zo bijzonder? Verder lezen
Twee persoonlijke gebeurtenissen strijden dit jaar om de voorrang: de zoektocht naar een huis ‘heel ergens anders’ in Nederland; en het tragische overlijden van mijn broer Cor. De ene keer kijkt 2001 me aan als hét verhuisjaar; de andere keer als hét doodsjaar. 2001 vertoont een Janus-kop: aan de voorkant Jantje-lacht, aan de achterkant Jantje-huilt. Maar het kan ook andersom zijn. Verder lezen
De overgang van 2000 naar 2001 betekent nogal wat voor deze jonge vutter: het is tegelijkertijd het einde van de ‘Verre jaren’ en het begin van ‘Een onbekend tijdperk’ (om met een knipoog naar de Russische chroniqueur en Nobelprijs-genomineerde Konstantin Paustovsky te spreken). Hét moment dus om pas op de plaats te maken en ‘s een paar dingen aangaande mijzelf uit te vinden. Verder lezen
In de uitverkoop kocht ik ooit voor 2,50 gulden het boek ‘Mijn laatste snik’ (Meulenhoff, 1982), ‘Discrete herinneringen’ van de Spaanse cineast Luis Buñuel (1900-1983) – wie kent hem niet? Verder lezen