Je pakt je to do list, krabt ‘s met je balpen achter je linkeroor, je weet best dat je natuurlijk ik moet zijn maar je volhardt samenzweerderig in die gemeene tweede persoon, neemt ’n laatste slok van je halfkoude koffie, en oja, belastingen doen, clubwandeling voorbereiden, grotelijks gras bijzaaien nu onderdehand eens man!, blogje schrijven, schuurdak repareren, en wat dacht je van …? Verder lezen
Eerst maar eens even twee handzame lijstjes van gebeurlijkheden in de buiten- en de binnencirkel van Balthasars bestaan om bovenstaande typering van 2013 te onderbouwen. Die methode heeft me tot nu toe elke keer geholpen om een concreet beeld van een jaar te krijgen. Verder lezen
Ik zit nog net even in de ‘gouden jaren’ tussen de zestig en de zeventig, die vaak gelukkige tijd zonder extreme ups of downs, met veel verleden en steeds minder straks. Verder lezen
Het is een Opmerkelijk Jaar, 2008, een Jaar van Grote Gebeurtenissen met Kapitale Beginletters: de kansloos ingeschatte ‘zwarte’ democraat Barack Obama wint met z’n ‘Change’ en z’n ‘Yes, we can’, en met z’n inzet van jonge vrijwilligers (en hun experience op social media) het Amerikaanse presidentschap. En brengt daarmee een enorme euforie in de hele westerse wereld teweeg – een vergelijking met de keuze voor John F. Kennedy in 1960 dringt zich aan mij op. 4 november 2008 is het overal feest, bijna overal. Verder lezen
Vanaf 2006 is het kiezen van onderwerpen voor deze autobiografie grenzeloos veranderd: in dat jaar begon ik onder de naam Balthasar namelijk stukjes te schrijven voor de site ‘Schrijverij en uitgeverij De Zeepkist’ (http://ww.de-zeepkist.nl/) van onze dochter Mi. Verder lezen
Als ik één ding van mijn alderliefste geleerd heb, dan is het wel dat je maar beter positief tegen lastige dingen aan kunt kijken, jammeren helpt niet, een glimlach misschien wel. Verder lezen
Praktisch van het begin af aan is mijn alderliefste lid van de Leesclub Eefde, een hele aardige manier om meer mensen in de omgeving te leren kennen. Verder lezen
Er is geen biografiejaar geweest waarbij ik zo lang geaarzeld heb over het blogonderwerp als bij 2003. Waarom? Is 2003 dan zo bijzonder? Verder lezen
Geheugenprofessor Douwe Draaisma heeft een nieuw boek uit: ‘Als mijn geheugen me niet bedriegt’ (Groningen, 2016). Het gaat erover – heb ik in de krant gelezen – hoe mensen hun herinneringen vervormen in het licht van nieuwe gebeurtenissen. Verder lezen
De overgang van 2000 naar 2001 betekent nogal wat voor deze jonge vutter: het is tegelijkertijd het einde van de ‘Verre jaren’ en het begin van ‘Een onbekend tijdperk’ (om met een knipoog naar de Russische chroniqueur en Nobelprijs-genomineerde Konstantin Paustovsky te spreken). Hét moment dus om pas op de plaats te maken en ‘s een paar dingen aangaande mijzelf uit te vinden. Verder lezen